“Empati”, Adam Fawer adlı yazarın kitabının adıdır. Bir de her durumda yapılması gereken güzel bir harekettir. Vikipedia ise çok güzel tanımlamış ve demiş ki: “Empati veya eşduyum, bir başkasının duygularını, içinde bulunduğu durum ya da davranışlarındaki motivasyonu anlamak ve içselleştirmek demektir.”

Bu tanıma bakarak “eşduyum” kelimesini kullanarak, bu yazıyı daha bir “içselleştirmiş” olacağım. Karşındakinin aklını okuyabiliyor olsaydınız, atacağınız bir sonraki adımı becerebileceğinizi sanmazdım. Eşduyum yeteneği doğuştan değil, öğrenerek ve gelişerek kazanbileceğiniz bir yetidir. Bu konuda kendinizi geliştirdiğiniz ölçüde, başarılarınızın rastlantı sonucu oluşmadığını göreceksiniz.

Eşduyum, başarının anahtarı, saygınlık kazanmanın kilidi, önyargıların panzehiri. Diğer bir taraftan acı ve ızdırap veren bir tecrübe olarak tanımlarsam, bu bir çelişki ifadesi taşır mı sizce ? Şöyle açmaya gayret edeyim. Eşduyum ile analiz ettiğiniz ve içselleştirdiğiniz bir durum karşısında, eğer mevcut değerlere aykırı bir vaziyet ile karşı karşıya kalıyorsanız, bu acı ve ızdırap verir.

Çelişkiyi ise eşduyumu içselleştirmek ile değil, doğrularınız ile çarpıştırdığınız noktada yaşarsınız. Bu çarpışma şiddetinin travmatik etkileri sonucu ortaya çıkan toz bulutunun dağılmasını beklemeden harekete geçmemek en doğrusu. Meseleyi dağıtıp uzatmadan toparlayacak olursam, eşduyum çalışmalarınızı derinleştirin ve içselleştirmekten korkmayın. Bu herşeyden öte, başarı yolunu “etik” çizgiden ayrılmadan bulmanızı sağlayacaktır.